Andrea Bocelli

Er að fara á tónleikana með honum næsta miðvikudag. Hann er bara flottur.

 http://www.youtube.com/watch?v=YbGKQ8YASCY&NR=1

Ahhhh. *Dæs*

 

Kvennakór Reykjavíkur

Mikið svakalega var gaman á æfingu í gær. Við erum að taka fullt af skemmtilegum verkum og þetta er allt að smella saman, enda ekki nema mánuður í tónleikana  Auðvitað notar maður tækifærið að auglýsa smá, Tónleikarnir verða í Grensáskirkju 29. nóv. kl. 20:00 og aftur 1. des. kl. 17:00. Bara að láta sjá sig og fá frábæra tónlist beint í æð.

Eigum við að ræða það eitthvað frekar!

 

Forest Gump

Forrest Gump dies and goes to Heaven. He is met at the Pearly Gates by St. Peter himself. The gates are closed, however, and Forrest approaches the gatekeeper.

St. Peter says "Well, Forrest, it's certainly good to see you. We have heard so many good things about you. I must inform you that the place is filling up fast, and we've been giving an entrance quiz for everyone. The tests are short, but you need to pass before you can get into Heaven.

Forrest responds "It sure is good to be here, St. Peter. I was looking forward to this. Nobody ever told me about any entrance exam. Sure hope the test ain't too hard; Life was a big enough test as it was.

St. Peter goes on, "I know, Forrest, but the test is only three questions:

-- What days of the week begin with the letter T?

- How many seconds are there in a year?

-- What is God's first name?"

Forrest goes away to think the questions over. He returns the next day and goes up to St. Peter to try to answer the exam questions.

St. Peter waves him up and says "Now that you have had a chance to think the questions over, tell me your answers."

Forrest says, "Well, the first one how many days of the week begin with the letter "T?"

"Shucks, that one's easy. That'd be Today and Tomorrow."

The Saint's eyes open wide and he exclaims "Forrest! That's not what I was thinking, but.....you do have a point though, and I guess I didn't specify, so I will give you credit for that answer."

"How about the next one?" "How many seconds in a year?"

"Now that one's harder" says Forrest, "but I thought and thought about that and I guess the only answer can be twelve."

Astounded, St. Peter says "Twelve! Twelve! Forrest, how in Heaven's name could you come up with twelve seconds in a year?"

Forrest says "Aw, come on, St. Peter, there's gotta be twelve: January second, February second, March second. . . "

"Hold it" interrupts St. Peter. "I see where you're going with it. I guess I see your point, though that wasn't quite what I had in mind, but I'll give you credit for that one too.

Let's go on with the next and final question. Can you tell me God's first name?"

Forrest replied, "Andy."

When St. Peter asked how in the world he came up with the name Andy,

Forrest replied, "You know, St. Peter, that song we sing in church:

"Andy walks with me, Andy talks with me."


The lesson: THERE IS ALWAYS ANOTHER POINT OF VIEW, and just because another person doesn't see things the same way or understand the same way that you do, does not mean that it's wrong.

Góðir synir

Þrír synir, afar guðhræddrar móður, fóru að heiman til að spreyta sig á lífinu. Allir áttu þeir miklu láni að fagna og græddu peninga í stórum fúlgum. Að mörgum árum liðnum hittust þeir og ræddu meðal annars um gjafirnar sem þeir höfðu sent aldraðri móður sinni.

"Ég reisti henni mömmu myndarlegt hús," sagði sá fyrsti.  

"Ég sendi henni eitt stykki Mercedes Benz með bílstjóra," sagði annar. "Ég gerði enn betur," sagði sá þriðji. "Þið munið hvað mamma hafði mikla unun af að lesa Biblíuna og að hún er farin að missa sjón. Þess vegna sendi ég henni stóran, brúnan og hvítan páfagauk sem kann hana alla utan að. Það tók tuttugu presta tólf ár að kenna páfagauknum þetta. Verkefnið kostaði milljón dollara á ári, en það var þess virði. Mamma þarf ekki annað en að nefna rit, kafla og vers og þá fer páfagaukurinn með textann." Skömmu síðar sendi móðirin sonum sínum þakkarbréf. Til fyrsta sonarins skrifaði hún: "Kæri sonur! Húsið sem þú byggðir er risastórt. Ég bý aðeins í einu herbergjanna en þarf að þrífa allt húsið." Sonur númer tvö fékk eftirfarandi bréf: "Elskaði sonur! Ég er orðin alltof gömul til að ferðast. Ég er alltaf heima og nota Bensinn aldrei.  Bílstjórinn er óttalegur dóni." Þriðja syninum sendi móðirin þessi skilaboð: "Yndislega afkvæmi!  Þú varst eini sonurinn sem gerðir þér grein fyrir hvernig ætti að gleðja hana móður þína.

   

 Kjúklingurinn var hreinasta lostæti!" 

 

Ótrúlega krúttlegur bíll

En hvernig ætli hann komi út í íslensku slabbi og drullu??? Hugsa að það þyrfti að hækka hann upp all verulega og legurnar í þessu líka fína snúningshúsi yrðu fljótar að fyllast af skít. En flottur er hann og ekki amalegt að hafa alltaf með sér tölvuvæddan ferðafélaga

Framtíðarbíll gerir bakkgírinn óþarfan

Alltaf jafn undarlegt

Ég er alltaf jafn sorgmædd og mér finnst alveg undarlegt þegar ein þjóð setur sér reglur og hreinlega gefur sér leifi um það hver má meiða hvern og hvernig. Tala nú ekki um þegar ein þjóð ákveður að hún má drepa einn því sá drap annan.  

Og þetta orðalag "Svo virðist sem að Bandaríkin séu með ólögmætum hætti að pynta fanga". Jú góðir landsmenn, það er greinilega til "lögmætur háttur" á að pynta.

Er þá ekki verið að kenna börnum það, að ef þú "heldur" og þér "finnst" einhver vera vondur, eða þér finnst hann "líta út fyrir að vera vondur" þá máttu meiða hann? Yfirfærðu það á fullorðinn og þá kemur þetta óttalega skringilega út.

Ég tel að undir engum kringumstæðum eigi að pynta nokkurn mann og ekki meir um það.

Nancy Pelosi segir Bandaríkin virðast vera sek um pyntingar

Ótrúlega gaman

Síðasta föstudag voru endurfundir árgangs ´66 úr Æfingaskólanum. Það var rosalega gaman að hitta allt þetta fólk. Sérstaklega stelpurnar vinkonur mínar frá því í denn.

Hugsa sér! Krakkar sem voru saman á hverjum einasta degi í mörg ár og þekktu hvort annað út og inn. Marga þekkti ég ekki í fyrstu í sjón en um leið og fólk fór að tala og brosa þá kom það, sérstaklega brosið. Strákarnir höfðu breyst meira en stelpurnar.

Þegar við útskrifuðumst úr grunnskóla fórum við í margar áttir. Skólar og vinna tók við. Sumir héldu vinskapnum áfram en aðrir duttu alveg úr tengslum. Sumir fóru menntabrautina og aðrir í skóla lífsins. Nokkrir koma alltaf reglulega í fréttum. Listafólk og fjármálaspekúlantar.

Allir spjölluðu og flestir voru fljótir að taka upp þráðinn aftur. Einhverjir höfðu samt ekki mætt því allt sem tengdist grunnskóla var þeim kvöl og pína og olli þeim hugarangri bara að rifja upp gamla tíma. Það fannst mér sorglegt.

Það var ákveðið að hittast aftur fyrr en seinna, kannski eftir ca. 5 ár. Hlakka til að hitta ykkur aftur og takk fyrir skemmtilegt kvöld.